کدینگ حسابداری چیست ؟ چند نوع کدینگ حسابداری داریم

کدینگ حسابداری چیست ؟

در این مقاله قصد داریم به موضوع کدینگ حسابداری بپردازیم با ما تا انتهای مطلب همراه باشید. برای اینکه عملیات حسابداری به صورت کاملا مکانیزه انجام شود کدینگ حسابداری مورد استفاده قرار می گیرد. در این کدینگ حساب ها بر اساس حجم عملیات و نوع آنها تعریف می شوند. هر چه حجم عملیات مالی بیشتر باشد قطعا بالاترین ردیف را در کدینگ به خود اختصاص می دهد. هر عملیاتی در این سیستم دارای کد است و حسابدار به کمک این کد می تواند عملیات حسابداری را به صورت کاملا صحیح و با دقت انجام دهد. ارکان اصلی سیستم حسابداری دارایی ها و بدهی ها و سرمایه است که کاملا ضروری هستند و حسابدار آنها را به اجزای ریزتری تبدیل می کند.

حساب های معین و تفصیلی در سیستم حسابداری همین اجزا هستند که با دقت بالا بررسی می شوند. کدینگ ها به گونه ای طراحی شده اند که مطابق با استانداردهای حسابداری هستند‌ و این اصول را به هیج وجه نقض نمی کنند. کدینگ ها در ابتدا به صورت پیش فرض هستند که حسابدار آنها را بررسی کرده و در صورت بروز مشکل به راحتی آنها را اصلاح می کند. اگر در امور مالیاتی مشکل ایجاد شود قطعا حسابداران با تجربه می توانند به کمک کدینگ ها به راحتی مشکل را برطرف سازند. حساب ها درون برنامه حسابداری به کمک کدینگ ها دسته بندی می شوند.

انواع کدینگ حسابداری چیست ؟

کدینگ ها در سیستم حسابداری نقش اساسی دارند و به کمک آنها می توان تمام حساب ها را به راحتی دسته بندی کرد. در زیر به ۵ کدینگ اصلی در سیستم حسابداری اشاره می کنیم:

1. کدینگ حفظی :

این کدینگ بر اساس حروف اول حساب ها در سیستم ثبت می شوند بدین ترتيب پیدا کردن آنها راحت است. این شیوه کد دهی رایج بوده و پر طرفدار است.

2. کدینگ متوالی :

این کدینگ به صورت پی در پی بوده و پیدا کردن حساب ها با آن راحت تر است. کدینگ های سریالی کاملا پی در پی ثبت می شوند. در این روش اعداد پشت سر هم به حساب اضافه می گردند.

3. کدینگ سلسله مراتبی:

جز پر کاربردترین کدینگ ها بوده که با نظم و دقت زیاد پیش می رود. در این روش هیچ محدودیتی برای حساب ها وجود ندارد.

4. کدینگ توده ای:

کدها در این روش به یک حساب اختصاص دارند و بیشتر برای یک دوره مالی کاربرد دارد و کدینگ های این روش حجم بالایی را به خود اختصاص می دهند.

5. کدینگ وجهی:

کدها و اعداد در این روش به عنوان یک قرارداد استاندارد هستند که به صورت کاملا اصولی مورد استفاده قرار می گیرند. هر عدد در این روش معرف یک حساب خاص است بدین ترتیب حسابدار می تواند به راحتی حساب های مشخص را پیدا کند. در فروشگاه این روش حسابداری بهترین گزینه است.

این مطلب را هم بخوانید: تفاوت دارایی مشهود و نامشهود

اهداف کدینگ در حسابداری

کدینگ با هدف ایجاد نظم و ترتیب در سیستم حسابداری ایجاد شده و توانسته به حسابدار کمک کند که تمام عملیات های حسابداری را به خوبی کنترل کند. کدینگ یک موضوع ویژه و قابل بررسی بوده که سرعت حسابداری را بیشتر می کند. کدینگ در هر کسب و کاری نیاز است و برای شروع سیستم حسابداری توصیه می شود تا شما بتوانید به تمام عملیات های حسابداری دسترسی داشته باشید. اهداف مهم کدینگ در سیستم حسابداری عبارتند از:

• با کدینگ عملیات های مالی استاندارد می شوند و یکپارچه سازی آنها به کمک یک فرمت خاص صورت می گيرد که به‌ راحتی هم در دسترس خواهند بود.
• ثبت رویدادهای مالی توسط کدینگ راحت تر خواهد بود. دقت و سرعت عملیات های حسابداری بیشتر خواهد شد. در این صورت خطای انسانی تا حد زیادی کاهش پیدا می کند.
• با کدینگ می توان گزارشات مالی با جزئیات دقیق و فراوان را تهیه کرد. معاملات مالی در این زمان با سرعت دقت بالایی انجام می شود.
• تحلیل و بررسی های مالی آن هم برای سرمایه گذاری با کدینگ آسان تر بوده و می توان از این طریق میزان دارایی ها را به راحتی مشخص کرد. در این صورت تصمیم گیری در سیستم حسابداری آسان تر خواهد بود.

کاربرد کدینگ در حسابداری چیست؟

کدینگ در سیستم حسابداری دارای کاربردهای گسترده ای بوده و به کمک آن می توان دقت و سرعت حسابداری را بیشتر کرد. برای اینکه حساب های شرکت بهتر و ساده تر شناسایی شوند کدینگ الزامی است. صورت های مالی به کمک کدینگ می توانند به صورت کاملا مجزا ثبت شوند. امور حسابرسی از این طریق سرعت بیشتری پیدا می کند. کالاها و خدماتی که قابلیت نقد شدن را دارند همیشه در راس کدها قرار می گیرند تا بتوان به راحتی آنها را ثبت کرد. پیچیده بودن کددهی بستگی به پیچیدگی نقد شوندگی دارد.

کدینگ در واقع همان فرآیند دسته بندی و مرتب سازی است که بر اساس موضوعات و عنوان ها صورت می گیرد و در تمام سازمان ها و شرکت ها قابل استفاده است‌. موضوعات مالی توسط کدینگ به صورت کاملا مجزا طبقه بندی می شوند تا حسابدار بتواند هر موضوع خاص را به راحتی پیدا کند. وقتی تعداد حساب و کتاب ها زیاد باشد رویدادهای مالی شرکت ها به جز تبدیل می شود تا بتواند از طریق کدینگ به خوبی کد گذاری شود. حساب های معین و تفصیلی در این روش به خوبی جداسازی می شوند.

سطوح کدینگ حسابداری چه هستند؟

سطوح کدینگ حسابداری یا لایه‌های کدینگ حسابداری، ساختاری است که برای دسته‌بندی و سازماندهی تراکنش‌های مالی در حسابداری استفاده می‌شود. این سطوح به صورت سلسله‌مراتبی بر اساس جزئیات و تفصیلات مختلف تراکنش‌ها، حساب‌ها را دسته بندی می‌کنند. ساختار استاندارد کدینگ حسابداری عموما شامل چهار سطح است که عبارتند از:

1. سطح گروه (Group Level)

در این سطح، تمامی حساب‌های مالی در گروه‌های کلی قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر، حساب‌ها بر اساس نوع و طبیعت آن‌ها در گروه‌های بزرگتر دسته بندی می‌شوند. مثلاً حساب‌های مربوط به بدهی‌ها، درآمدها، هزینه‌ها و سرمایه گذاران در گروه‌های جداگانه قرار می‌گیرند.

2. سطح کل (Account Level)

در این سطح، حساب‌ها به حساب‌های کلی تقسیم می‌شوند. حساب کل عنوان اصلی حساب را مشخص می‌کند و حساب‌های مشابه یا مرتبط را در یک دسته مثلاً حساب کل بدهی‌های جاری یا حساب کل درآمدها قرار می‌دهد.

3. سطح معین (Sub-Account Level)

در این سطح، حساب‌های کل به حساب‌های معین کوچکتر و جزئی‌تر تقسیم می‌شوند. حساب‌های معین به منظور دسته‌بندی دقیق‌تر و تمایز بیشتر حساب‌های کل مثلاً حساب معین بدهی به تأمین‌کنندگان خاصی در یک حساب کل بدهی‌ها استفاده می‌شوند.

4. سطح تفصیلی (Detailed Level):

در این سطح، حساب‌های تفصیلی که به هر حساب معین مربوط می‌شوند، تعریف می‌شوند. حساب‌های تفصیلی به صورت دقیق‌تر و با جزئیات بیشتری تراکنش‌ها و حساب‌ها را طبقه بندی می‌کنند. برای مثال، حساب تفصیلی یک و دو برای شناسایی اشخاص و ثبت هزینه‌ها به صورت جزئی.

در برخی سازمان‌ها و شرکت‌ها، می‌تواند سطوح بیشتری نیز وجود داشته باشد که بر اساس پیچیدگی و نیازهای خاص آن‌ها تعریف شده‌اند. اما در بیشتر موارد، استفاده از چهار سطح کدینگ حسابداری کافی است.

نکات مهم ساختار استاندارد در کدینگ حسابداری

ساختار کدینگ حسابداری باعث سهولت در برقراری کنترل‌ها، تحلیل‌ها و گزارش‌گیری مالی می‌شود. با استفاده از این ساختار، می‌توان تراکنش‌های مالی را به صورت سلسله‌مراتبی دسته‌بندی کرده و اطلاعات مالی را به طور منظم و مرتب در دسترس قرار داد. همچنین، این ساختار امکان مقایسه و تحلیل عملکرد مالی بین دوره‌ها و بخش‌های مختلف سازمان را فراهم می‌کند.

به عنوان مثال، با استفاده از ساختار کدینگ حسابداری، می‌توان در تهیه گزارش سود و زیان، درآمدها و هزینه‌ها را بر اساس گروه‌های کلی مشخص کرده و سپس به تفصیل در معیارهای مالی مانند درآمد عملیاتی، هزینه‌های عملیاتی و سود ناخالص تحلیل کرد. در تنظیم ساختار کدینگ حسابداری، باید به نکات زیر نیز توجه شود:

• استانداردهای حسابداری: استفاده از استانداردهای حسابداری معتبر مانند استانداردهای IFRS یا GAAP بسیار مهم است. این استانداردها مقررات و روش‌های مناسب برای حسابداری مالی را تعیین می‌کنند و تأثیر بزرگی در ساختار کدینگ دارند.
• فعالیت شرکت: برای تنظیم ساختار کدینگ حسابداری، باید به فعالیت‌ها و عملیات اصلی شرکت توجه شود. این شامل شناخت نیازها و وظایف شرکت، تجزیه‌وتحلیل مراحل فرآیند کسب‌وکار و شناسایی حساب‌های مرتبط با آن‌ها است. هر حساب باید توانایی توصیف دقیقی از عملکرد شرکت را داشته باشد.
• سازماندهی منطقی: ساختار کدینگ حسابداری باید به صورت منطقی و سازمان‌یافته باشد. این به معنای دسته‌بندی حساب‌ها بر اساس نوع و ماهیت آن‌ها است. برای مثال، حساب‌های درآمدی و هزینه‌ای باید جداگانه دسته‌بندی شوند و حساب‌های مرتبط با هر فعالیت مشخص واحد کسب‌وکار در یک دسته قرار بگیرند.
• قابلیت ارتباط و تحلیل: ساختار کدینگ حسابداری باید امکان ارتباط و تحلیل اطلاعات را فراهم کند. باید بین حساب‌ها رابطه‌های واضح و مشخص وجود داشته باشد تا تغییرات در یک حساب بتواند تأثیری بر دیگر حساب‌ها بگذارد و اطلاعات مالی قابل تحلیل باشند.
• انعطاف‌پذیری: ساختار کدینگ حسابداری باید قابلیت تغییر و انطباق با نیازهای شرکت را داشته باشد. با گذشت زمان و تغییرات در فعالیت‌ها و نیازهای شرکت، ممکن است نیاز به اضافه کردن حساب‌های جدید و یا تغییر در ساختار کدینگ وجود داشته باشد.
• استانداردسازی: استفاده از الگوها و قواعد استاندارد برای تنظیم ساختار کدینگ حسابداری بسیار مهم است. این باعث می‌شود که اطلاعات حسابداری قابل فهم و قابل استفاده باشد و تداخل‌ها در تفسیر اطلاعات به حداقل برسد.

در نهایت، برای تنظیم ساختار کدینگ حسابداری بهتر است با یک حسابدار متخصص مشورت کنید تا بهترین رویکرد برای نیازهای شرکت شما را تعیین کنید.

نرم افزار حسابداری

نرم افزار حسابداری، با ارائه قابلیت‌ها و امکانات متنوع، به پیاده‌سازی کدینگ حسابداری کمک می‌کند. در این نرم افزار، شما می‌توانید از یک کدینگ پیش‌فرض استفاده کنید که با توجه به زمینه فعالیت شما طراحی شده است. همچنین، امکان پیاده‌سازی کدینگ حسابداری خودتان در سیستم نیز وجود دارد. با استفاده از نرم افزار حسابداری، می‌توانید تغییرات گسترده‌ای را در طراحی کدینگ اعمال کنید.

کدینگ حسابداری در نرم افزار حسابداری عموما شامل حساب‌های کل، حساب‌های معین، حساب‌های تفصیلی و سه سطح تفصیلی شناور است. هر حساب با یک کد منحصر‌به‌فرد مشخص می‌شود. با استفاده از این ساختار سلسله مراتبی، شما می‌توانید حساب‌های مالی را به صورت سازمان‌یافته و منظم دسته‌بندی کنید و اطلاعات مالی را به راحتی پیگیری کنید.

در کل، نرم افزار حسابداری با امکانات و توانایی‌های خود، بهبود سرعت و دقت در اجرای کدینگ حسابداری را فراهم می‌کند و به شما امکان می‌دهد تا کدینگ را بر اساس نیازهای خاص کسب‌وکار خود سفارشی‌سازی کنید.

نرم افزار حسابداری فروشگاهی

نرم افزار حسابداری فروشگاهی می تواند به شما کمک کند تا کدینگ وجهی حسابداری فروشگاه را پیاده سازی کنید. در این ساختار، می توانید گروه اول را به عنوان بخش‌های مختلف فروشگاه تعریف کنید. به عنوان مثال، ممکن است گروه اول شامل بخش‌های مانند فروش، موجودی، مالیات، هزینه‌های عملیاتی و غیره باشد.

سپس، می‌توانید گروه دوم را به عنوان نماینده‌های هزینه‌های مختلف فروشگاه تعریف کنید. در این گروه، هزینه‌هایی مانند هزینه‌های نگهداری، هزینه‌های نیروی کار، هزینه‌های تبلیغات و غیره قرار می‌گیرد. در نهایت، می‌توانید گروه سوم را به عنوان زیرگروه‌های دو گروه قبلی در نظر بگیرید. برای هر نماینده هزینه، می‌توانید زیرگروه‌هایی مانند شعبه‌ها، بخش‌ها یا تیم‌های مختلف را تعریف کنید.

با استفاده از نرم افزار حسابداری فروشگاهی، می توانید این ساختار سه سطحی را پیاده سازی کنید و به راحتی کدهای حسابداری را با توجه به نیازهای خاص فروشگاه خود تنظیم کنید. این کدینگ ساختارمند به شما کمک می کند تا به صورت دقیق دسته‌بندی کنید و اطلاعات مالی فروشگاه را به طور جامع و قابل فهم پیگیری کنید.

مراحل کدینگ حسابداری

مراحل کدینگ حسابداری برای سازمان‌ها عموما شامل چهار مرحله اصلی است. این مراحل به شرح زیر هستند:

1. تعیین کد برای گروه حساب‌های اصلی:

در این مرحله، گروه‌های مختلف حساب‌ها تعیین می‌شوند و به هر گروه یک کد یا شماره اختصاص داده می‌شود. برای مثال، گروه حساب دارایی‌های جاری می‌تواند کد ۱ باشد، گروه حساب بدهی‌های جاری می‌تواند کد ۲ باشد و غیره. این کدها برای شناسایی سریع و دقیق گروه‌های حسابی استفاده می‌شوند.

2. تقسیم گروه حساب‌ها به حساب‌های کل:

در این مرحله، حساب‌های موجود در هر گروه را به حساب‌های کل تقسیم می‌کنند. به هر حساب کل یک کد دیگر اختصاص داده می‌شود. برای مثال، برای حساب کل موجودی نقد که به گروه دارایی‌های جاری تعلق دارد، می‌توان کد ۱۰۱ را اختصاص داد. این کدها برای شناسایی سریع حساب‌های کل در سیستم حسابداری استفاده می‌شوند.

3. انجام کدینگ درختی برای حساب‌های کل:

در این مرحله، حساب‌های کل به زیرشاخه‌ها یا اجزا تقسیم می‌شوند و به هر زیرشاخه یا اجزای حساب کل، یک کد اختصاص داده می‌شود. برای مثال، زیرشاخه موجودی نزد بانک‌ها در حساب کل دارایی‌های جاری ممکن است کد ۱۰۱۰۱۰۱ را داشته باشد. این کدها برای سازماندهی دقیق‌تر و مشخص کردن تفکیکات داخل حساب‌های کل استفاده می‌شوند.

4. انجام کدینگ سرفصل‌های معین:

این مرحله شامل کدگذاری سطوح پایین‌تر حسابداری است. در اینجا، سرفصل‌های معین (زیرشاخه‌های حساب‌های کل) با استفاده از کدهای منحصر‌به‌فردی که برای هر سرفصل تعریف می‌شود، کدگذاری می‌شوند. این کدها برای دسترسی سریع و دقیق به اطلاعات مالی و تهیه گزارش‌های مالی استفاده می‌شوند.

با توجه به این مراحل، یک سیستم کدینگ حسابداری مناسب برای یک سازمان باید این امکان را فراهم کند که کدهای مرحله‌های بالا را برای حساب‌ها، حساب‌های کل و سرفصل‌های معین تعریف کرده و مدیریت کند. این سیستم باید قابلیت جست‌وجو و فیلتر کردن براساس کدهای مختلف را داشته باشد تا بتوان به سرعت و دقت اطلاعات مورد نیاز را در سیستم پیدا کرد.

علاوه بر این، سیستم باید امکان ایجاد گزارش‌های مالی براساس کدهای حسابداری را فراهم کند. به عنوان مثال، مدیران مالی باید بتوانند گزارشی را برای حساب کل دارایی‌های جاری با استفاده از کد ۱۰۱ دریافت کنند. همچنین، سیستم باید امکان تحلیل مالی و بودجه‌بندی را با استفاده از کدهای حسابداری فراهم کند. در نهایت، برای استفاده بهینه از سیستم حسابداری و افزایش دقت و کارایی، باید کدهای حسابداری به کارکنان آموزش داده شود تا بتوانند به درستی از سیستم استفاده کنند و اطلاعات را با استفاده از کدهای مناسب وارد کنند.

استانداردسازی کدینگ حسابداری

استانداردسازی کدینگ حسابداری به مجموعه قواعد و راهنمایی‌هایی اطلاق می‌شود که در سیستم­های اطلاعاتی حسابداری استفاده می‌شود تا رویدادهای مالی ثبت و نگهداری شوند و اطلاعات مالی به صورت سازمان‌یافته و منطبق با یک قالب مشترک ذخیره شوند. استفاده از استانداردهای کدینگ حسابداری باعث تسهیل در تبادل اطلاعات مالی بین سازمان‌ها و همچنین تولید گزارش‌ها و تحلیل‌های مالی می‌شود.

• یکی از اجزای کدینگ حسابداری کدینگ درختی حساب‌های کل است. در این روش کدینگ، حساب کل به حساب‌های معین تقسیم می‌شود. درخت کدینگ حساب‌های کل می‌تواند شامل چند سطح معین باشد، اما نرم‌افزارهای حسابداری معمولاً تنها یک سطح معین را پشتیبانی می‌کنند.
• کدینگ حساب‌های کل بر اساس اولویت شروع می‌شود. به عنوان مثال، دارایی‌ها که دارایی‌های نقدی هستند، به عنوان اولین حساب کدینگ می‌شوند و به آن‌ها کد 1 اختصاص داده می‌شود. سپس حساب بانک که دارایی با نقدشوندگی بالاتر است، کد 2 را دریافت می‌کند. این روند بر اساس اولویت و اهمیت حساب‌ها ادامه می‌یابد.
• کدینگ حساب‌های معین نیز به همین صورت انجام می‌شود. در صورتی که یک حساب کل دارای زیرمجموعه‌هایی باشد، برای هر زیرمجموعه یک حساب معین تعریف می‌شود و کدینگ حساب‌های معین نیز بر اساس اولویت و اهمیت آن‌ها صورت می‌گیرد.
• همچنین، برای ایجاد گزارش‌های متنوع، از کدینگ حساب‌های تفصیلی استفاده می‌شود. در این حالت، برای هر سطح سوم حساب‌ها یک کد سه‌رقمی تعریف می‌شود که امکان تجزیه و تحلیل دقیق تر را فراهم می‌کند.
• علاوه بر این، در برخی سازمان‌ها و موسسات، کدینگ شناور نیز استفاده می‌شود. در این روش، حساب‌هایی که در قسمت‌های مختلف کدینگ تعریف می‌شوند، با ایجاد ارتباطی ساده به حساب عمومی متصل می‌شوند. به عبارت دیگر، هر حساب کل یک کد اصلی دارد و حساب‌های معین و تفصیلی متعلق به آن با افزودن کدهای شناور به کد اصلی تعریف می‌شوند.

دارایی‌های جاری و نحوه کدینگ آن‌ها

دارایی‌های جاری شامل انواع دارایی‌هایی هستند که در یک دوره زمانی کوتاه، معمولا یک سال، به نقدینگی تبدیل می‌شوند یا قابلیت تبدیل به نقدینگی را دارند. این دارایی‌ها نشان‌دهنده منابع مالی فعلی یک سازمان یا شرکت هستند که برای تأمین نیازها و خطرات کوتاه مدت استفاده می‌شوند. برای کدینگ دارایی‌های جاری، از یک سیستم کدگذاری استفاده می‌شود که به هر دارایی یک کد یکتا اختصاص می‌دهد. در این سیستم، کد 1 به عنوان کد اصلی برای دارایی‌های جاری استفاده می‌شود و سپس با استفاده از زیرکدها، دسته‌بندی‌های مختلف از دارایی‌های جاری تشکیل می‌شود.

به عنوان مثال، موجودی‌های نقد و بانک به عنوان یکی از دسته‌های اصلی دارایی‌های جاری در نظر گرفته می‌شوند و کد 11 به آن تعلق می‌گیرد. سپس زیرکدها متناسب با نوع دارایی‌های جاری دیگر اختصاص داده می‌شوند. به عنوان مثال، کد 101 به موجودی‌های نقد و بانک اختصاص داده می‌شود، کد 102 به سرمایه گذاری‌های کوتاه مدت، کد 103 به حساب‌ها و اسناد قابل دریافت تجاری، کد 104 به سایر حساب‌ها و دریافتی‌ها، کد 105 به موجودی‌ها و کد 106 به سفارشات و پیش پرداخت‌ها.

این سیستم کدینگ برای شناسایی و دسته‌بندی سریع و دقیق دارایی‌های جاری در سیستم حسابداری و مدیریت مالی سازمان‌ها استفاده می‌شود. با استفاده از این کدها، امکان مانیتورینگ و کنترل دارایی‌های جاری به صورت جداگانه و همچنین تحلیل و گزارشگیری مالی درباره آنها فراهم می‌شود.

دارایی‌های غیر جاری و چگونگی کدینگ آن‌ها

دارایی‌های غیر جاری شامل انواع دارایی‌هایی هستند که نمی‌توانند به سرعت به نقدینگی تبدیل شوند یا قابلیت تبدیل به نقدینگی را به صورت سریع ندارند. این دارایی‌ها معمولاً برای مدت زمان طولانی مورد استفاده قرار می‌گیرند و به میزان کمتری در فعالیت‌های عملیاتی روزمره سازمان‌ها مشغول به کار هستند. برای کدینگ دارایی‌های غیر جاری نیز از یک سیستم کدگذاری استفاده می‌شود. در این سیستم، کد 2 به عنوان کد اصلی برای دارایی‌های غیر جاری استفاده می‌شود و سپس با استفاده از زیرکدها، دسته‌بندی‌های مختلف از دارایی‌های غیر جاری تشکیل می‌شود.

به عنوان مثال، دارایی‌های ثابت مشهود به عنوان یکی از دسته‌های اصلی دارایی‌های غیر جاری در نظر گرفته می‌شوند و کد 201 به آن تعلق می‌گیرد. سپس زیرکدها متناسب با نوع دارایی‌های غیر جاری دیگر اختصاص داده می‌شوند. به عنوان مثال، کد 202 به استهلاک انباشته دارایی‌های ثابت مشهود اختصاص داده می‌شود، کد 203 به دارایی‌های در حال کامل شدن، کد 204 به دارایی‌های نامشهود و کد 205 به سرمایه‌گذاری‌های بلند مدت.

این سیستم کدینگ برای شناسایی و دسته‌بندی سریع و دقیق دارایی‌های غیر جاری در سیستم حسابداری و مدیریت مالی سازمان‌ها استفاده می‌شود. با استفاده از این کدها، امکان مانیتورینگ و کنترل دارایی‌های غیر جاری به صورت جداگانه و همچنین تحلیل و گزارشگیری مالی درباره آن‌ها فراهم می‌شود.

بدهی‌های جاری و نحوه کدینگ آن‌ها

بدهی‌های جاری شامل بدهی‌هایی هستند که در یک دوره زمانی کوتاه، معمولاً یک سال، باید پرداخت شوند. این بدهی‌ها نشان‌دهنده تعهدات مالی فعلی یک سازمان یا شرکت در قبال اعتبارات و پرداخت‌هایی است که باید به سایر افراد یا سازمان‌ها انجام دهند. برای کدینگ بدهی‌های جاری نیز از یک سیستم کدگذاری استفاده می‌شود. در این سیستم، کد 3 به عنوان کد اصلی برای بدهی‌های جاری استفاده می‌شود و سپس با استفاده از زیرکدها، دسته‌بندی‌های مختلف از بدهی‌های جاری تشکیل می‌شود.

به عنوان مثال، حساب‌ها و اسناد پرداختنی تجاری به عنوان یکی از دسته‌های اصلی بدهی‌های جاری در نظر گرفته می‌شوند و کد 301 به آن تعلق می‌گیرد. سپس زیرکدها متناسب با نوع بدهی‌های جاری دیگر اختصاص داده می‌شوند. به عنوان مثال، کد 302 به سایر حساب‌ها و اسناد پرداختنی، کد 303 به سفارشات و پیش دریافت‌ها، کد 304 به ذخیره مالیات، کد 305 به سود سهام پرداختی، کد 306 به سپرده‌های پرداختی، کد 307 به تسهیلات و کد 308 به اعتبارات مالی دریافتی کوتاه مدت و ذخایر اختصاص داده می‌شود.

این سیستم کدینگ برای شناسایی و دسته‌بندی سریع و دقیق بدهی‌های جاری در سیستم حسابداری و مدیریت مالی سازمان‌ها استفاده می‌شود. با استفاده از این کدها، امکان مانیتورینگ و کنترل بدهی‌های جاری به صورت جداگانه و همچنین تحلیل و گزارشگیری مالی درباره آن‌ها فراهم می‌شود.

نکات مهمی که باید در کدینگ حسابداری مورد توجه قرار گیرد

آنچه در زمان استفاده از کدینگ در حسابداری باید مورد توجه قرار بگیرد کدگذاری به صورت کاملا دقیق و اصولی است. چون این کار کاملا تخصصی است بهتر است حسابداران آن را انجام دهند تا خطایی ایجاد نشود. کدینگ توانسته مشکلات مالی و حسابداری را از ریشه برطرف کند. طراحی سیستم کدینگ به صورت استاندارد و اصولی اولین نکته ای است که طراح باید به آن توجه کند. در کدینگ باید سر فصل های اصلی و فرعی و همچنین موضوعات مرتبط به آن به درستی و با دقت درج شوند. اگر اطلاعات مربوطه به درستی ثبت شود حسابدار می تواند در هر شرایطی به آنها دسترسی داشته باشد. اولین نکته برای انجام کار تعیین سرگروه ها است و سپس زیر مجموعه های آن تنظیم می شود. حساب هایی که برای اداره دارایی و سازمان امور مالیاتی تنظیم می شوند اهمیت زیادی دارند و نتیجه عملکرد آن ها باید به این سازمان ها ارائه گردد.امیدواریم از مطالب این مقاله از کاربرد کامپیوتر بهره ی کافی را برده باشید.

کدینگ حسابداری چیست؟

کدینگ حسابداری یک سیستم دسته‌بندی و مرتب‌سازی حساب‌ها بر اساس موضوعات و عناوین است که در سیستم حسابداری به کار می‌رود.

چه اهدافی برای کدینگ در حسابداری وجود دارد؟

اهداف کلیدی کدینگ در حسابداری شامل ایجاد نظم و ترتیب، کاهش خطاهای انسانی، ایجاد امکان جستجو و دسترسی سریع به اطلاعات، تسهیل در حسابرسی و تحلیل های مالی می‌باشد.

انواع کدینگ حسابداری چه هستند؟

انواع کدینگ حسابداری شامل حفظی، متوالی، سلسله‌مراتبی، توده‌ای و وجهی می‌باشد.

چه نکاتی در استفاده از کدینگ حسابداری باید مد نظر قرار گیرد؟

در استفاده از کدینگ حسابداری، توجه به طراحی سیستم به صورت استاندارد و اصولی، تعیین سرگروه‌ها و زیرمجموعه‌ها، و دقت در ثبت اطلاعات از جمله نکات مهم مد نظر قرار می‌گیرد.